27-255 ลูกนกแขกเต้า



พระไตรปิฎก


๕. สุกชาดก
ว่าด้วยลูกนกแขกเต้า

(พระศาสดาครั้นทรงนำเรื่องในอดีตมาแล้ว จึงได้ตรัสว่า)
{๓๖๔} [๑๓] นกแขกเต้าตัวนั้นรู้ประมาณในการกินอาหารเพียงใด
จะมีอายุยืนและเลี้ยงดูมารดาบิดาได้นานเพียงนั้น
{๓๖๕} [๑๔] แต่เมื่อกลืนกินอาหารมากเกินไป
มันจึงจมลงแล้วในสมุทรนั้น
เพราะว่ามันไม่รู้จักประมาณ
{๓๖๖} [๑๕] เพราะฉะนั้น การรู้จักประมาณ
คือการไม่ติดอยู่ในรสอาหารเป็นการดี
บุคคลผู้ไม่รู้จักประมาณจะจมลง A
ผู้รู้จักประมาณจะไม่จมลง
สุกชาดกที่ ๕ จบ
เชิงอรรถ
A จมลง ในที่นี้ หมายถึงจมลงในอบายภูมิทั้ง ๔
อันเป็นสภาวะหรือที่อันปราศจากความเจริญ คือ
(๑) นิรยะนรก สภาวะหรือที่อันปราศจากความสุข มีแต่ความเร่าร้อน
(๒) ติรัจฉานโยนิ กำเนิดดิรัจฉาน พวกมืดบอดโง่เขลา
(๓) ปิตติวิสัย แดนเปรตผู้มีแต่ความหิวโหย
(๔) อสุรกาย พวกอสูร พวกหวาดหวั่นไร้ความรื่นเริง
(ขุ.ชา.อ. ๔/๑๕/๒๕)

บาลี



รออัพเดต

อรรถกถา


รออัพเดต

สนทนาธรรม

comments

Comments are closed.