๔. กาลียักขินีวัตถุ
เรื่องนางยักษ์ชื่อกาลี
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่นางยักษ์ชื่อกาลีและหญิงคนหนึ่ง ดังนี้)
[๕] เพราะว่าในกาลไหน ๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้
ย่อมไม่สงบระงับด้วยเวร A
แต่เวรทั้งหลายย่อมสงบระงับด้วยการไม่จองเวร B
นี้เป็นธรรมเก่า C
เชิงอรรถ
A เวรนั้นนอกจากจะไม่สงบระงับแล้วยังกลับเพิ่มพูนเวรต่อกันให้มากขึ้น
เปรียบเหมือนการใช้น้ำสกปรก ชำระล้างสิ่งสกปรกก็ยิ่งเพิ่มพูน
ความสกปรกมากขึ้นฉะนั้น (ขุ.ธ.อ. ๑/๔๕)
B การไม่จองเวร หมายถึงธรรมคือขันติ(ความอดทน) เมตตา(ความรัก)
โยนิโสมนิการ(การพิจารณาโดยแยบคาย) และปัจจเวกขณะ(การพิจารณา)
(ขุ.ธ.อ. ๑/๔๕)
C เป็นธรรมเก่า หมายถึงเป็นทางปฏิบัติเพื่อสงบระงับเวรที่ประพฤติสืบ ๆ
กันมาของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระขีณาสพ
(ขุ.ธ.อ. ๑/๔๕)

รออัพเดต

รออัพเดต