๑๐. ทุติยสุกกาสูตร
ว่าด้วยสุกกาภิกษุณี สูตรที่ ๒
[๘๓๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเวฬุวัน สถานที่ให้
เหยื่อกระแต เขตกรุงราชคฤห์ สมัยนั้น อุบาสกคนหนึ่งได้ถวายโภชนาหารแก่สุกกาภิกษุณี
[๘๓๕] ครั้งนั้น ยักษ์ผู้เลื่อมใสอย่างยิ่งในสุกกาภิกษุณี จากถนนนี้ไปยังถนนโน้น
จากตรอกนี้ไปยังตรอกโน้น ในกรุงราชคฤห์ ได้กล่าวคาถานี้ในเวลานั้นว่า
อุบาสกนี้มีปัญญา
ถวายโภชนาหารแก่สุกกาภิกษุณี
ผู้หลุดพ้นแล้วจากกิเลสเครื่องร้อยรัดทั้งปวง
ได้ประสบบุญมากหนอ
ทุติยสุกกาสูตรที่ ๑๐ จบ

ทุติยสุกฺกาสุตฺต
[๘๓๔] เอก สมย ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเป ฯ
เตน โข ปน สมเยน อฺตโร อุปาสโก สุกฺกาย
ภิกฺขุนิยา โภชน อทาสิ ฯ
[๘๓๕] อถ โข สุกฺกาย ภิกฺขุนิยา อภิปฺปสนฺโน ยกฺโข ราชคเห
รถิกาย รถิก สิงฺฆาฏเกน สิงฺฆาฏก อุปสงฺกมิตฺวา ตาย เวลาย
อิม คาถ อภาสิ
ปุฺ วต ปสวิ พหุ สปฺปฺโ วตายมุปาสโก
โย สุกฺกาย อทาสิ โภชน สพฺพคนฺเถหิ วิปฺปมุตฺตายาติ ๑ ฯ
******************

๑ ม. ยุ. วิปฺปมุตฺติยาติ ฯ

อรรถกถาทุติยสุกกาสูตร
พึงทราบวินิจฉัยในทุติยสุกกาสูตรที่ ๑๐ ต่อไปนี้ :-
บทว่า ปฺุํ วต ปสวิ พหุํ ความว่า อุบาสกประสบบุญมากหนอ.
จบอรรถกถาทุติยสุกกาสูตรที่ ๑๐